شب یلدا

شب یلدا

در دوران کهن شب مظهر،تاریکی،تباهی ووحشت بودومردم سعی می کردند شب هنگام با روشن کردن آتش،تاریکی و پلیدی را از خود دور کنند.شب یلدا که اولین شب زمستان وطولانی ترین شب سال است،مظهرتسلط تاریکی بر زمین شناخته می شودوچون فردای آن،روشنایی بر تاریکی غلبه می کند،ایرانیان باستان تولد دوباره خورشید راکه مظهر نور و روشنایی است،پس از چنین شب طولانی جشن می گرفتند وشادی می کردند.

یلدا به معنی تولد است؛تولد خورشید.ایرانیان قدیم در شب یلدا تا به صبح مشغول خوردن آجیل ومیوه های مختلفی مانند،هندوانه،انار،خربزه،سیب،خرمالونیز بودند که هرکدام از آنهانماد خاصی بود.به عنوان مثال،هندوانه که برشهای مدور داشت،نماد خورشید ویادآور گرمای تابستان وفرو نشاندن عطش بود؛وانار صندوغچه ای ازدانه های مرواریدسرخ،نماد زایش و تعدد وروییدن به شمار می آمد.

به شب یلدا شب چله هم می گویند؛زیرا این شب ،آغازچله بزرگ(چهل روزاول زمستان از اول دی تا دهم بهمن) است.